Yesterlove - The Lemonheads

Yillardir yazmiyor oldugum icin son zamanlarda oldukca yogun bir eksiklik hisseder oldum. Bir sekilde elim hep geri kacti klavyeden. Boyle olunca bazi seyler icimde kaldi, kaldikca icimde yara yapmaya basladi. Yazmaya koyulup bitiremedigim zor konular yerine daha basit, ele avuca gelir yayincilik moduna geciyorum artik. Bazen gunluk tarzi aklima geleni yazacagim, hatta gazeteye yazi yetistirme zorunlulugum varmis gibi. Bundan sonraki yazilarim icin "mini doksanlardan bu yana" adini taktim. Hadi bakalim hayirlisi...

Biliyorum takintili olmak iyi degil, yeni seyleri kesfetmenin onune geciyor. Ama benim gibi kaynaklariniz kisitliysa, ozumsemeden sevemiyorsaniz, etrafinizda paylasabileceginiz cok insan yoksa bazi seylere mecburen konsantre oluyorsunuz. Bundandir ki donem donem birseylere takip kafayi, mutemadiyen dinlemekteyim. 2-3 defa dinlemeyeceksem bir albumu, hic dinlemiyorum gitsin. Harddiskte yer ayirmakla ilgili bir konu aslinda. Doldukca diskiniz genisletebiliyorsaniz ne ala. Yok diske yazayim bir ara dinlerim diye yazdiklariniz, dinleyebildiklerinizin cok ustundeyse bu kucuk dunyada bosuna yer isgal ediyorsunuz demektir. Allahtan durdugu yerde eskiyecek ve bir sure sonra ise yaramayacak muzikler dinlemiyoruz, oyle olsa depolamamizin da bir anlami kalmazdi. Hayatimin bir doneminde fazlaca muzik dinlemis ve o doneme ait muziklerde kendimi fazlaca bulmus oldugumdan dolayi sanirim, dolaptan cikmis, bilmem kac kez isitilmis pilav bile bazen pek cok lezzetli gelebiliyor. Bazi “cover” lari orjinalinden cok sevmemi baska turlu aciklayamiyorum.

Yorumlarda, yorumlanan parcadan cok, yorumcunun parcaya olan sevgisini algilayabilmemizdir buyulu olan. Buna en iyi ornek olarak gordugum Evan Dando’ yu severim, iyi cocuktur. Onu iyi bir yorumcu yapan bizim gibi iyi bir muziksever ve dinleyici olmasidir. O gencken de bugunku agirligina sahipti. Ele aldigi sarkinin hakkini verirdi. Orjinaline saygisizlik etmez ama onu akustik hale sokmaktan da kacinmazdi. 2006’ da grubu The Lemonheads’i bambaska elemanlarla toplayip “self titled” album yapmis. Cok sevdigim, orjinalliginden hicbirsey kaybetmeyen asil muzik insani J.Mascis’ in de katkida bulundugu album tadindan yenmiyor. 2009 da ise tamamen yorumlardan olusan bir album cikmis. Hem bu albume taktim kafayi hem de Sam Gopal yorumu “Yesterlove” derinden yakaladi beni. Sam Gopal kariyerinde tek album yapmis bir grupmus. Albumde vokalleri Motorhead ile meshur olmamis haliyle Lemmy yapiyormus, gibi ilginc bilgilere ulastim. Bir yandan The Lemonheads dinliyor bir yandan dusunuyorum: Bizi bu siradisi guzelliklerle tanistiran Evan Dando hakikaten cok iyi cocuk. Ustelik muzigi de bizim gibi delicesine seviyor.

Albumun incisi “Yesterlove” in yaninda, en dikkat cekicisi “Waiting Out to Die” olan gitar armonileriyle suslenmis bir kac agir country parcasi, yillardir sevegeldigimiz, Evan sayesinde gozlerimizi daha da bir dolduran bir Leonard Cohen melankoli firtinasi, Brett Anderson’ un piyanosu sayesinde tanidigim, butun yorumlari orjinalinden guzel olan essiz moral bombardimani “Beautiful” gibi ilginc eserler var. Konuk vocalist Kate Moss’ un yer aldigi “Dirty Robot” ise albume yalnizca heyecan katiyor.